لطفعلي خان زند، پسر جعفرخان بن صادق خان، يعني نواده‏ي برادري كريم خان زند و هشتمين و آخرين خانِ سلسله‏ي زنديه از سال 1203 تا 1209 ق، فرمان رانده است. با وجود سنِّ كم، به فتوحات مهمي نايل آمد و تا زنده بود، آقامحمدخان قاجار از او بر جان و دولت خويش، بيم داشت. با به قدرت رسيدن خانِ قاجار، جنگ بين آن دو درگرفت و لطفعلي خان زند شكست خورد. لطفعلي خان زند پس از شكست از سپاه آقامحمدخان قاجار در كرمان، به بم گريخت. در آن‏جا به دست يكي از يارانش كه به او خيانت كرد، گرفتار شد و به دست دشمن خونخوار خود آقامحمدخان افتاد. پادشاه قاجار با انگشتان خود دو چشم لطفعلي‏خان را از حدقه بيرون آورد و پس از شكنجه‏هاي فراوان و اعمال وحشيانه، او را در تهران به قتل رساند. قبر او در امامزاده زيد تهران واقع است.